Over een half uurtje zijn we in ons hotel in Miami hopelijk. Maar dat had nogal wat voeten in aarde. Bij het inleveren van de auto ging allemaal prima Toen werden we keurig door een medewerker voor de Terminal afgezet. Vanaf daar werd het steeds onamerikaanser qua behulpzaamheid van het personeel. We werden van hot naar her gestuurd totdat er een dame ingreep en ons via priority liet inchecken. Dit betekende ook dat we onze bagage er als eerste uitkwam. Niet dat we daar wat aan hadden want we kwamen als laatsten uit het vliegtuig en onze bagage was het enige dat nog op de band rond draaide. We werden verzocht om ons om 11 uur bij de gate aanmelden. Daar aangekomen werden we compleet genegeerd. Uiteindelijk werd alles dan wel geregeld, van harte ging het niet echt. Het personeel liet ons compleet links liggen en ook bij het uitstappen werd niet vermeld dat de rolstoel bij de gate was of dat er iemand aan kwam met de boardrolstoel, helemaal niks. Het duurde zeker zo’n 20 minuten nadat eerste mensen eruit gingen voordat Sabine werd geholpen. Toen we de bagage eenmaal hadden, moesten we na een aantal kilometers gelopen te hebben ook nog met een Monorail naar het verhuurcentrum van Miami Airport met ons hele hebben en houden. Bij Avis duurde het ook allemaal vreselijk lang en toen we eindelijk onze auto konden ophalen bleek hij zonder benzine en met een sleutel zonder afstandsbediening waarbij elke deur afzonderlijk op slot gedaan diende te worden.

Inmiddels hebben we een andere Chevrolet Express die wel aan de eisen voldoet. We kwamen rond half 6 in het hotel en we konden net aan parkeren in de parkeergarage van het hotel. De meiden waren vast de kamer aan het verkennen toen bleek dat er maar een bed in de kamer was en een bed bankje en dat voor voor vier volwassen personen. Mooi dat er geen enkele kamer meer vrij was in het hele hotel. Dus dat wordt heerlijk slapen voor twee nachten. We krijgen zowaar wel extra kussens en lakens van het hotel er bij.

Nu eten en bier drinken Nou ja dat laatste alleen Edwin en ik en het blogje over Washington maak ik morgen wel. Ik heb nu niet zoveel zin meer.