2003

Nu is ons meisje al weer vier jaar. Wat vliegt die tijd toch voorbij. Samen hadden we een mooie taart uitgezocht: Sneeuwwitje en de zeven dwergen!

Wederom was het weer een echt jarig Jobje. Ze genoot met volle teugen van de aandacht en alle cadeautjes.

Sinds na de Herfstvakantie ging Sabine al 4 dagen naar school en dat lieten we maar zo, omdat op Heliomare de kinderen ook op woensdag een hele dag school hadden (i.v.m. vervoer die ook de leerlingen van de Middelbare School hadden).

Wel zo gezellig om Sabine nog lekker een dagje thuis te hebben.

Op 14 januari deden we een zwangerschapstest en ja hoor.... Sabine kreeg een broertje of zusje! En het leuke was dat de uitgerekende datum precies samenviel met onze trouwdag:
16 september.

Als eerste hebben we het goede nieuws verteld aan de "grote" zus. Sabine mocht het grote nieuws in het weekend aan de opa en oma's vertellen.
Die waren allemaal erg blij en verrast.
Ook had Sabine het meteen op tafel gegooid in de weekendkring op school, maar daar hadden we eigenlijk al rekening mee gehouden.

Er was een spannende tijd aangebroken, want voordat de echo's met het verlossende nieuws werden gedaan hadden we nog wat weekjes voor de boeg.

Bij Sabine was ik absoluut niet misselijk geweest, maar deze keer heb ik mijn schade wel ingehaald. Maar uiteindelijk is dat na een week of 16 van de één op de andere dag over gegaan.

Met 11 weken kregen we een termijnecho en het hartje klopte. Dat was het enige wat nu duidelijk was.

Met 13 weken kregen we een eerste screening en meteen een nekplooimeting en serumtest. Wat was ik daar zenuwachtig voor! Gelukkig zag alles er erg gunstig uit en de volgende echo met 19 weken kon uitsluitsel over de rug geven.

Inmiddels de uitslag van de nekplooimeting gehad, was ook gunstig, maar ja het blijft een kansberekening. We hadden besloten geen puncties te doen, omdat daar niet echt de aanleiding toe was en we daarvoor het risico op een miskraam te groot vonden.

Hoera de uitgebreide screeningsecho was helemaal goed. Geen open rug. Hart, gezicht en wat er allemaal ook gecontroleerd is was allemaal uitstekend.

Opluchting alom, maar toch blijft het tot het eind toe erg spannend.

Sabine is een hele trotse en geduldige grote zus.

In maart kreeg ze haar eerste psychologische test waar ik wat gemengde gevoelens over had voor een kind van net 4 jaar.
Sabine is nogal eigenwijs en als ze ergens geen zin in heeft doet ze net of ze het niet kan of ze doet net of ze gek is. Nou ja afwachten maar dacht ik.

Inmiddels was ook de verbouwing aan het huis begonnen. Aan de achterkant 2 meter eraan en op de garage een dakkapel. Na de bouwvak kwam de badkamer en de voorkant van de garage aan de beurt en daar komt de echte lift straks.

Ze draaide heel lekker op school en had het erg naar haar zin. Ze kwam dan ook elke dag met enthousiaste verhalen thuis.

Vlak voor de zomervakantie belde de Psycholoog op dat de uitslag uitgewerkt was en dat we een gesprek konden krijgen een week later. Op mijn verzoek kreeg ik het verslag al per e-mail omdat het anders pas een paar dagen voor de afspraak per post binnen zou komen en ik was toch wel erg benieuwd.

Vanaf het moment dat ik het las had ik het gevoel dat er iets niet helemaal klopte.
Het was een vrij beknopt verslag met uitslagen en termen waar ik als leek een beetje vreemd van opkeek. Ook was de IQ-score zo laag dat het mij wel erg sterk leek (84). Voor mijzelf kon ik dit wel verklaren omdat het voor mij zonneklaar was dat ze in de laatste 2 testen duidelijk geen zin meer had. Maar ja een domper krijg je wel ("heb ik me dan toch vergist, ben ik toch niet zo objectief?")

Er stond ook nog een passage in die door de leerkrachten was ingevuld en daar kon ik mij veel meer in vinden. Nou ja; al met al had ik me gedegen voorbereid op de komende confrontatie met de psycholoog.
Eigenlijk zaten we al meteen op één lijn en ik heb wel al mijn vragen even gesteld. Toen werd al gauw duidelijk dat ik de ruwe versie doorgemaild had gekregen en dat de conclusie van ons beiden op hetzelfde neerkwam.
Opluchting alom alweer. De conclusie is dat Sabine op leeftijdsadequaat niveau meedraait en in sommige opzichten zelfs daarboven. Dat klinkt toch wel even anders dan IQ84 (gem.=100).

Zomervakantie!!
Eigenlijk zijn we meteen vertrokken richting Frankrijk. Voor het eerst met de auto op vakantie. Sabine heeft zich voorbeeldig gedragen en heerlijk gezongen, gelezen en gespeeld achterin. We hadden een huisje op een camping en dat was ideaal. De eerste week was het redelijk slecht weer de tweede week was het heerlijk warm.

In het peuterbadje was het ideaal. Sabine kon er goed in zitten en kruipen en speelde heerlijk met de andere kinderen. Op het eind klom ze zelf op de rand van het zwembad.
De terugreis verliep weer zonder problemen.

Vlak na de vakantie kregen we nog een "groeiecho". Omdat alles goed was mocht Sabine deze keer ook eens meekijken. Dat vond ze erg interessant en we hadden ook gevraagd of ze konden zien of het een broertje of een zusje was. Nou dat was duidelijk hoor. Het wordt een zusje!

Het was een erg warme zomer. Gelukkig zelfs met dikke buik redelijk uit te houden (als er maar water in de buurt was)

Na de bouwvak werd weer begonnen met de verbouwing en we zitten nu er nog midden in. De vraag is wie het eerst klaar is!!!?!!!!

In de afgelopen jaren heeft Sabine verschillende keren 24-uurs urine moeten inleveren en na een keer of 5 is toch gebleken dat zij teveel eiwitten in haar urine heeft. Waarom kunnen ze niet verklaren. Vorig jaar had ze al een radioactieve röntgenfoto gehad om het weefsel van haar nieren te controleren en dat bleek allemaal goed te zijn. Nu de laatste metingen nog steeds hetzelfde eiwitgehalte blijven aangeven wilden ze een biopsie doen van haar nieren tijdens een geplande operatie. Maar aangezien er (gelukkig) geen operatie in de nabije toekomst te verwachten was wilden ze toch zo snel mogelijk de biopsie doen. Deze wordt nu waarschijnlijk in november gepland.

Maar eerst maar eens even de geboorte van onze tweede meid afwachten.

Lees verder: