Zaterdag 26 september

21:00 uur

We zijn inmiddels al weer 1,5 dag in Chicago. Leuke stad, een hoop te zien, leuke mensen en lekker weer.

Gisteren kwamen we met evengoed nog 45 minuten vertraging aan in Chicago. We zijn direct met rugzakken naar het hotel gelopen (dat was zo’n 3 kilometer). Even gedoucht en op pad maar weer.

We zijn eerst over Michigan Avenue naar het noorden gelopen, langs het John Hancock Building en toen naar het strand van Oak Street Beach. Het is geen origineel strand maar kunstmatig aangelegd bij Lake Michigan. Sommige stukken zijn compleet  met strandzand, net echt dus. Het was gisteren hartstikke lekker weer, we hadden zo kunnen gaan zwemmen, maar ja, geen zwemspullen meegenomen op deze wandeltocht.

We zijn toen over het betonstrand teruggelopen naar de North pier.

Je mocht er trouwens ook niet zwemmen. Maar het was inderdaad lekker weer. We wilde hiervandaan naar de Centennial Fountain, want we wisten niet welke fontein “de” fontein van Married With Children was. En wij hadden weer eens de kortste weg gekozen. We gingen de brug op en halverwege de brug moesten we naar beneden om de straat in te lopen die de richting van de fontein op te lopen. De weg was dus afgesloten. Konden we weer helemaal teruglopen de brug op. Kortom: via een gigantische omweg kwamen we uiteindelijk bij de fontein. Was wel leuk, maar niet “de” fontein. Edwin stond op een plateau aan de rivier de fontein te filmen en hij was er nog geen minuut af of er kwam een straal water uit, die wel tot de overkant van de rivier spoot. Hij schrok zich te pletter.

Hierna waren we het even zat en we hadden honger, want in de trein was werkelijk niets te vreten. De koffie smaakte naar scheerwater, wat Edwin at was klef en de sandwich die ik kreeg was gewoon vies. Edwin deed bijna een moord voor een steak en na veel gezoek kwamen we terecht bij Armando’s.

De soep stond binnen een minuut nadat we besteld hadden voor onze neus en we hadden net de laatste hap naar binnen of de hoofdgerechten kwamen al.

Edwin werd een beetje kwaad op ’t laatst want hij had zijn bier nog niet eens op of hij kreeg zijn koffie al.

Na een dus erg snel diner zijn we de John Hancockbuilding opgegaan en hebben Chicago by night bewonderd. Volgegeten en bekaf zijn we toen om half 10 in hotel teruggekomen. Ik ben meteen als een blok in slaap gevallen. We hadden ook 2 van die rare nachten achter de rug.

Vanmorgen om 9 uur werden we wakker en hebben even naar het thuisfront gebeld. Daarna gingen we even ontbijten aan de overkant en zijn de stad ingelopen. Bij de “Loop” een boven de grondse tramlijn zijn we op de tram (elevator train) gestapt. (Natuurlijk eerst de verkeerde) en zijn naar Oak Park gegaan om de huizen van Edwin zijn favoriete architect Frank Lloyd Wright te bekijken.

Oak Park is een grote buitenwijk van Chicago waar alleen maar mooie grote huizen staan in een heel groene omgeving. Frank Lloyd Wright (FLW) heeft daar een tijd gewoond en gewerkt. De huizen die hij in Oak Park bouwde waren uitprobeersels van hem. Ik moet zeggen dat het leuk was om te zien maar niet echt spectaculair. Je herkend duidelijk de stijlen van FLW in de gebouwen maar nog niet zo perfect als in zijn latere werken. De hele wijk staat volgebouwd met imitaties van de FLW gebouwen en eerlijk gezegd zijn de imitaties mooier en leuker. Toch was het wel interessant om de eerste werken van FLW te zien en om te zien hoe zijn werk zich ontplooide.

Toen we vanmorgen opstonden regende het. Eenmaal aangekomen in Oak Park nog steeds. We wisten niet meer waar we precies moesten zijn dus we vroegen iemand. Die wist het ook niet en verwees ons naar een boekwinkel. Daar heb ik een jongen gevraagd waarheen we moesten. Hij zou ons wel even wegbrengen want het regende en hij moest er toch langs. Hij heette John en was twee jaar geleden in Europa geweest en ook 5 dagen in Nederland. Heel spontaan dat hij ons even wegbracht.

In het Visitor’s  Centre hebben we een plattegrond gekocht met alle huizen van belangrijke architecten en de foto’s in het klein erbij. Aan de hand van de plaatjes hebben we een selectie gemaakt waar we heen wilde, de route uitgestippeld en zijn gaan lopen. Het was toen inmiddels stralend mooi weer geworden. Wat een mazzel weer.

Om een uur of 3 waren we weer op het metrostation en klaar om terug te gaan naar “The Loop”. Daar aangekomen zijn we eerst naar de Buckingham Fountain gelopen, de fontein van “Married With Children”. Toen zijn we naar het Sears building gelopen, het hoogste gebouw ter wereld. We zijn in het gebouw (door Mies v.d. Rohe gebouwd) naar het obsevatory platform gegaan. Schitterend, alleen was het erg druk. Naast het Sears building staat nog een flink hoog gebouw; Als je echter in het Sears building staat is het gebouw ± 75 meter lager; Als je ervoor staat is het bijna net zo hoog. Optisch bedrog dus.

Daarna lekker rondgeslenterd door Chicago, lekker gegeten in de kroeg/restaurant van het hotel en om half 9 weer terug in het hotel.

Dinie heeft net wat drinken gehaald aan de bar dus we blijven lekker hier vanavond (het is trouwens al 10:15 PM)