Boston-Niagara Falls

Woensdag 23 september

We zitten nu in het café van de Chandler Inn de tijd te doden. Vanmorgen zijn we laat opgestaan en toen Boston ingegaan. Lekker rondgeslenterd, wat gegeten, in het park gezeten en gewinkeld.
Over 1,5 uur gaat onze trein naar Buffalo. We hebben lang geslapen en dat zal nodig zijn: we komen daar om half 4 ’s nachts aan. Straks nog even postzegels kopen en de reeds geschreven kaarten opsturen. Het is vandaag een stuk koeler dan gisteren maar wel volop zon. In de stad was het koud door de wind en de schaduw van de wolkenkrabbers.
Vanmorgen hebben we nog naar huis gebeld via Collect Call in het metrostation. Dinie ging proberen want het lukte steeds maar niet. Toen kreeg ze plotseling “Agency” te horen. Die namen allerlei gegevens op en er werd gebeld. Toen had ze ineens haar moeder aan de lijn.
We gaan zo naar het hotel (±10 meter lopen) de spullen ophalen en dan naar het station (±300 meter lopen).

17:40 PM
We zitten nu in onze Slumber Coach met twee uitklapbare bedden in onze privé-suite.
Om 6 uur kunnen we dineren in de Lounge-Car die op de Lake Shore Limited aanwezig is. We hebben ook een privé toilet en wasbak. De kamer is ± 2 meter x 1 meter 20 volgens de “expert” (Edwin dus, voor alle zekerheid) ik had geen duimstok mee! We zien eigenlijk niet zoveel, want langs de spoorlijn hebben ze zowat hele bossen aangelegd.

We hebben net gegeten in de trein. Op het perron in Boston kwam ik aan de praat met een gepensioneerde Amerikaan die ook op vakantie was met zijn vrouw. Hele verhalen werden tegen me opgehangen. Dat hij in de 2e WO in Europa was geweest enz.
Tijdens het eten kwamen we ze toevallig weer tegen en ze kwamen bij ons zitten. Hartstikke leuk. Hele spontane mensen die van alles vroegen en vertelden.
Ik heb net Dinie naar bed gestuurd zodat ik eindelijk met mijn benen lang uit op de stoelen kan liggen.

Het is nu 19:15 uur en het is al bijna helemaal donker. Eigenlijk is het helemaal donker. Om half 7 werd het wat donkerder en nu zie je alleen boven de heuvels nog een glimpje licht.
De trein gaat niet erg hard ±70 km/uur. Het schijnt dat ’s nachts de trein zo’n 140 km/uur haalt.
We merken het wel.

Boston hebben we gedag gezegd. Het is een leuke stad die vol met Amerikaanse toeristen zit. Boston is namelijk de bakermat voor de Amerikaanse beschaving. Vanuit Boston trok de beschaving landinwaarts. Het stadje is vol met historische hoogtepunten voor de Amerikanen maar ons interesseert het weinig. Die hoogtepunten heb je ook in Amsterdam (en dan nog veel mooier en groter). Boston is wel een heel schone stad (schijnt het) met mooie parken en groenvoorzieningen en zeker heel leuk om er geweest te zijn.

Volgens de Amerikanen die we tijdens het eten spraken schijnt het erg koud te zijn in Buffalo en Niagara Falls. Dat wordt dan afzien want ik heb alleen nog maar in T-shirts gelopen.

Buiten zie ik nu niets meer, rechts is de spiegel, voor me zie ik de wc en een stuk stoel en boven me zie ik de onderkant van Dinie’s bed. Oh, Amerika, wat ben je toch fascinerend.

Vetgedrukt= Dinie
Normaal= Edwin

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.