Zaterdag 3 oktober

10:00 uur

We zitten al weer een hele dag in Washington DC. Een mooie stad met veel indrukwekkende gebouwen gebouwd in de neo-grieks en romeinse stijlen. We hebben ingecheckt in het Harrington Hotel. Een redelijk goedkoop hotel halverwege het Witte huis en het Capitool.

Toen we gisteren om 10:30 in het hotel aankwamen zijn we eerst maar eens gaan douchen. We waren toch wel een beetje dirty.

Daarna zijn we gelijk de stad ingelopen. Achtereenvolgens kwamen we langs; Het Witte huis, The Ellipse, Constitution Hall, Washington Monument, Lincoln Memorial, Vietnam Veterans Memorial. Over The Theodore Roosevelt Bridge naar het T. Roosevelt Memorial, terug over The Arlington Memorial Bridge naar het Jefferson Memorial en toen naar het hotel terug. Hier hebben we 5 uur over gedaan en we waren toen bekaf. De treinreis zat toen nog behoorlijk in de benen.

Eerst maar even uitrusten in het hotel en dan weer op pad. Om 7 uur wilden we eigenlijk wel eens wat eten. Eerst gekeken in The Rough Guide maar die eettenten waren allemaal ver weg. Dus we gingen zelf maar op zoek. En heel vreemd maar we konden echt niet vinden. Eindelijk kwamen we na een half uur lopen een Spaans restaurant tegen. Maar daar mochten we niet in want we waren niet correct genoeg gekleed. Wel heeft de portier ons vertelt waar we wel moesten zijn voor veel eettentjes. Zo’n 20 minuten verder lopen kwamen we in de wijk Adams Morgan en inderdaad heel veel eetgelegenheden.

We gingen lekker buiten eten in een Frans restaurant. (Het werd later toch wel fris buiten). Ik kan trouwens maar niet wennen aan de fooi die je hier moet geven. 10-15% is verplicht. We hadden voor $75,- gegeten en dan zou je $11,25 aan fooi moeten geven. Dat is ± f 20,- en dus veel te veel. Ik heb dus $7,50 gegeven, ook al veel te veel naar mijn mening maar goed. Daarna met de taxi terug naar het hotel en daar zitten we dus nu.

Vanavond gaan we om 11:40 uur vertrekken naar Orlando waar we dan morgenmiddag aankomen.

We hebben dus nog ± 12 uur om de stad te zien en dat lukt wel. Gisteren hebben we de grote klap gemaakt.

Het is nu kwart over 3 en we zitten in de kroeg. We hebben net weer 5 kaarten geschreven. Om 1 uur waren we klaar met de culturele tour door Washington en toen gingen we maar op zoek naar shops. Eerst naar het Pentagon maar daar was alles dicht. Toen gingen we daar maar even naar huis bellen. Toen hebben we de metro naar Georgetown gepakt en ja, er waren hier zowaar winkels en ze waren nog open ook.

Onze rugzak hing aan zijn laatste draadje te bungelen en we kochten op straat een nieuwe. We waren net een stap verder en hij begaf het. Dit was dus weer een typisch geval van mazzel.

We gaan maar een beetje door de stad slenteren, maar er is hier niet veel te beleven behalve de Memorials and stuff. En we moeten nog zo lang!!

Zwaar overdreven! Nog 9 uur, wat is dat nou!

Edwin is ontzettend vervelend. Hij zit maar bier te zuipen uit van die grote bellen en nog Heineken ook. Daar ga je toch niet voor naar de States.

Weet je wie er vervelend is? Dinie natuurlijk. Ze zit de hele dag te zeuren over d’r voeten, d’r liezen en dat haar haar ook nog niet goed zit. Ze wil al vanaf New York gel kopen. Nu, 2  weken verder, heeft ze die nog niet. Dus stop met zeuren en aan de gang met die hap!

Die gel mag ik steeds niet kopen, want Edwin is overal bang dat ie een Tip moet geven. Krent!!

Ja, Dinie wil alles zomaar weggeven. Een Tip van f 10,- of f 15,-  vindt ik veel teveel. Iedereen die behulpzaam is wil zij meteen betalen. Alsof je iemands genegenheid kan kopen! Hier wel. Edwin is erg vrijgevig aan bedelaars. Hij deelt sigaretten uit en dimes bij het leven, maar hij leert nu nee te zeggen.

Hij werd trouwens even in de maling genomen in New Orleans. Oh oh.

Het moet wel even in het Engels want anders klopt het niet. Zo’n schoenpoetser kwam achter hem aan en zegt: If I guess where you’ve got that boots, you’ve got to let me clean those. In which city of USA. Wij dachten natuurlijk dat raad hij nooit, maar hij had ons mooi tuk, want hij zei: You’ve got that boots on your feet in New Orleans on Bourbon Street. Dus hij poetste zijn schoenen voor $4,50 per stuk. Was wel erg grappig. Ik moest hem eerst een handdruk geven om onze weddenschap te bezegelen. Wat een slimme, al die toeristen zijn een gemakkelijk prooi voor hem.

Het is nu half 8 ’s avonds en we zitten op het Union Station in Washington. We zijn de hele dag de stad in geweest en we zijn het lopen moe. (voor nu)

Vanmorgen zijn we eerst over “The Mall” naar het Capitool gelopen. Het is een brede straat van 150 meter breed waaraan gebouwen zoals musea en grote galerieën liggen.

We gingen (alleen omdat we dorst hadden) het National Museum of Air and Space in. Was nog best leuk ook. Daar hebben we op de kaarten gezocht naar winkelcentra. Washington heeft namelijk erg weinig gelegenheden van eten, drinken, winkelen in het centrum.

We gingen naar het Pentagon; alles was dicht (en dat op zaterdag). Toen met de metro naar Georgetown. Eerst m…… ik merk dat dit reeds bekend is!

En fin na wat gegeten te hebben in Georgetown zijn we maar naar het hotel gegaan. We waren het zat. En het was ook zo vies warm buiten (± 28°c). Dat is niet echt erg als je in korte broek loopt en niets te dragen hebt. Maar in ons geval was het dus even anders.