Het is werkelijk ongelofelijk.

Ik kom er werkelijk amper aan toe om onze perikelen bij te houden. Nu is het de laatste week weer een gekkenhuis geweest. Tel daarbij op dat ik drie avonden "kwijt" ben doordat ik nu zo graag in het bos verdwaal en dan kom je dus op een zware weblogverwaarlozing door ondergetekende.

Ik moet nog de fotoalbumpjes maken van de vakantie in mei en dan moet ik nog de heliomaresite bijwerken van kamp en het bezoekje afgelopen donderdag aan het Stedelijk. En dan zijn we zaterdag ook nog naar Arnhem geweest naar het openluchtmuseum via de BOSK. Zaterdagavond ook nog een verjaardag en vandaag anderhalf uur in de kerk gezeten voor twee communiekantjes en daarna dus ook nog twee feestjes. Ik ben om half 5 even lekker met de meiden gaan fietsen want we waren lichtelijk duf, ook al zaten we gezellig en buiten.

Ik heb eindelijk echte renschoenen (van minder dan 20 jaar oud heheh), krijg ik een zere knie. Die scheentroubles leken opgelost en nu heb ik een vreslijk blauwe plek gevoel rondom mijn kniegewricht. Ik baal echt vreselijk want als ik nu niet ga dan weet ik het wel  dan komt de klad erin. Vrijdag baalde ik ook want het goot van de lucht en het onweerde dus ik mocht niet van Edwin. Gelukkig hield alles even op pm half 10 en ben ik alsnog naar de trimbaan gegaan, alleen dan met de auto want anders had ik het niet voor het donker gered. Het was heerlijk het regende wel en de regen had de brandnetels tegen het pad geslagen, au, au, met mijn caprisportbroek!

Vrijdag had Edwin het dolfijntje van Laura bij Abby opgehaald. Ze was wel weer erg blij hem te zien. Hij moet ook overal weer mee naar toe. Maar in de 7 weken dat ze hem niet had had ze genoeg surrogaatknuffels.

Morgen ga ik weer logjes langslezen want ik ben gesloopt!