Het gaat vandaag weer ietsje beter. Ze heeft bijna klokje rond geslapen. Maar dat is niet zo gek; overdag weigerde mevrouw ook maar even haar ogen dicht te doen.

Ze ligt nu op haar zij. Met het oog op eventuele doorligplekken op haar billen leek dat ons wel verstandig. Sabine was he er helemxc3¡xc3¡l niet mee eens. Maar Edwin en ik hebben het toch doorgezet. Gelukkig zijn haar billen nog helemaal intact. Ze heeft ook geen gevoelige huid gelukkig. Maar ja, vorig jaar had ze er toch eentje op haar hiel. Straks gaan we echt even bungelen. Gisteren heeft ze wel even rechtop gezeten, maar ze weigerde om met haar benen buiten het bed te gaan. Vorig jaar was dat ook pas op de vijfde dag, zei ze. Ik ga dat nog eventje nakijken;). Maar vandaag ontkomt ze er niet aan. Hoe eerder ze weer “op de been” is des te sneller mag ze weer naar huis.