Heb lang getwijfeld of ik hierover een logje zou schrijven.
Ik doe het toch maar. Het is eigenlijk een weblog over het wel een wee van ons gezinnetje en wat hersenspinsels mijnerzijds, maar ik vind dat ze dat toch wel heeft verdiend.
Zondag, nieuwjaarsdag was er een avondwake voor de nicht van Edwin, Willie. Na een ziekbed van nog geen jaar is ze op 43-jarige leeftijd gestorven. Ze liet een man en twee kinderen van 16 en 13 jaar achter. Zo verschrikkelijk. Het was een heel emotionele dienst. Ik ben zelf niet gelovig, maar zo’n kerkdienst maakt het allemaal wel een stuk aangrijpender.
Nu hadden we geen innig contact met haar. Het was een hallo en dag op straat met af een toe eens een praatje, een kaartje toen ze ziek was, maar verder zagen we elkaar nooit. Toch ben ik (en velen met mij) zeer aangeslagen hierdoor. Dat kan toch niet. Zo een jonge vrouw in de bloei van haar leven! Haar kinderen (en man natuurlijk) hebben haar nog zo nodig.
Al zullen ze dit niet lezen; ik (wij) wens haar man en kinderen heel veel kracht in deze nog veel moeilijkere tijd die nog gaat komen; het gemis na alle drukke dagen van condolaties als het “gewone” leven weer begint.
Haar begrafenis was op de verjaardag van Sabine.