Het was erg gezellig het kindercarnaval. We waren er dit jaar voor het eerst. Vorig jaar had Edwin geen zin (die is al helemaal geen carnavaller) en was het ook erg koud om met de optocht mee te gaan. En de jaren dxc3¡arvoor hadden we steeds iets anders te doen.
Maar ondanks de feestvreugde werd ik af en toe helemaal gestoord. Polonaise is al niet mijn hobby (en geloof me ik hou van xc3¡lle dansen en ook van carnavallen) omdat je dan achter een ander aan moet. Maar met een rolstoel word je er helemaal gek van. Iedereen had het "goede" plan om maar even snel voorlangs te rennen omdat Sabine niemand kan vastpakken en zo raakten we iedere keer de aansluiting kwijt en stonden we regelmatig in het midden te tollen en geen kant meer op te kunnen. Het belangrijkste is dat Sabine heeft genoten. Ze is door de nar en de prins op sleeptouw genomen en heeft niet te klagen gehad over aandacht. Aan het eind kregen alle kinderen een prijs, een heel goede zaak, vind ik. Vroeger waren er drie prijzen. Nu is iedereen dik tevreden en trots met zijn medaille naar huis gegaan. Het was me het middagje wel. De optocht begon om twee uur en om half zes rolden we naar buiten uit het feestsgewoel vandaan.

Hier staan alle foto’s van de feestvreugde en de voorpret.