Wie had dat ooit gedacht, het is toch nog gebeurd. Ons huisje is velig bevonden door de Pieten van Sinterklaas.
Vanmorgen zagen we onze roze “picknickdeken” rommelig op de bank liggen. Gauw naar buiten.
YES; een cirkel op de muur. Sabine schrok eerst flink en werd daarna dolenthousiast.

Ze vroeg zich wel meteen xc3xa9xc3xa9n en ander af. “Heb jij hem binnengelaten, mama? Nee? Hoe is hij dan binnengekomen?“
De schoencadeautjes zijn tot nu toe onopgemerkt binnengekomen. Zou het dan nu toch al gaan komen, ze is pas 6 (bijna 7 in januari).
Laura ging meteen kijken of hij nog wat lekkers had achtergelaten Op zoek naar “Peternoten”.

Zal meteen even wat gevleugelde uitspraken van de dames in de afgelopen tijd noteren.

Laura kreeg een schuimpje van Zwarte Piet bij aankomst van de Sint.
Het schuimpje kreeg ik al snel in mijn mond gepropt (ze zat op mijn nek).
Daarna kreeg ze een handvol pepernoten (maar niet de echte kruidnootjes. En die werden gretig overgedragen aan Edwin.
En iedere keer als ze vertelt over Sint of Piet is het:
“Soepie, zatte Piet” ,lekke niet! Papa opeten.”
En Sabine zat de aankomstdag vreselijk te teuten dat ze nu haar verlanglijstje wilde maken.
Geen tijd want dan zagen we hem niet aankomen. Morgen beloofde ik haar. Zondagochtend echter zegt ze na het uitpakken van haar schoencadeautje: “Mama, ik hoef helemaal geen verlanglijstje te maken. Sinterklaas geeft zelf ook gewoon meisjesdingen!”.
En toen ze een doosje met drie vlinderringetjes kreeg riep ze stralend uit: “Dank je wel Sinterklaas, dit is het allermooiste cadeautje dat ik ooit heb gehad!”

Exc3xa9n nadeel; voor zo’n kind blijf je cadeautjes kopen!