Watje

Het is toch al te erg. Ik, bikkel, die vroeger bij de allergrootste jankfilms slechts een paar keer hoefde te slikken (al was het flink) om het brok in mijn keel weg te krijgen., ik krijg tranen in mijn ogen van een sinterklaasliedje. En heus, ik heb het sinds vorig jaar al heel wat keertjes gehoord.
Zou het vermoeidheid zijn? Zijn dat tekenen dat ik nu echt tegen de veertig loop. Zouden het al overgangshormonen zijn? Ik heb werkelijk geen flauw idee. Ik schiet tegenwoordig gauw vol. Bij situaties als afdansen met rolstoeldansen, de musical van Sabine, het zwemmen van Sabine kan ik het voor mezelf nog wel verklaren. Maar bij een SINTERKLAASLIEDJE!!! Ik word gek, een reusachtig zacht en wattig watje! En dat bij een zingende Jochem van Gelder
Nou moet ik wel bekennen dat de beelden van twee swingende kleine meiden op dit liedje er ook geen goed aan deed. Maar goed ik zal er aan moeten wennen dat ik waterproof mascara koop.
En dit is de boosdoener.
Er is trouwens nog een liedje maar da’s een logische tranentrekker, dat is een sintersmartlap. Een jongetje dat z’n papa terug wil. Ik krijg nu al water in de ogen
Al met al een geweldige en swingende sinterklaascd, die hier grijsgedraaid gaat worden. En dat terwijl Laura eigenlijk de ouderwetse liedjes nog moet gaan leren.

3 gedachten over “Watje

  1. Als ik op ‘dit’ klik krijg ik een not found pagina en op ‘dat’ ook πŸ˜• En die tranen lopen bij mij tegenwoordig ook erg snel maar bij mij is het nog een beetje hormonen denk ik πŸ˜‰ πŸ˜€

  2. Heerlijk die cd van Jochem, lekker sintswingen, de meiden vinden ‘m ook erg leuk. En janken is af en toe best lekker, zo moesten Rianne en ik laatst huilen tijdens een scene in Alice in Glamorland.

Laat een reactie achter bij AbbyReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.