1 jaar geleden.
Toen begonnen ‘s morgens de weexc3xabn en ben ik nog even naar de apotheek geweest om de antibiotica voor Sabine te halen. In de apotheek kreeg ik een aantal keren flinke kramp, maar ik kon ze met een stalen gezicht de baas.
Toe ik thuis kwam was Edwin met vliegende haast het bedje in elkaar aan het zetten, want er was nog niet veel gedaan omdat we nog midden in de verbouwing zaten. Mijn moeder kreeg alles nesteldrang die ik niet had in dreivoud en was paniekerig (in mijn ogen althans) de kasten aan het inrichten want stel je voor dat de kraamverzorgster de weg niet kon vinden. Ik bleef vrij rustig maar het had wel effect op de weexc3xabnactiviteit. Ze bleven weg. ‘s Avonds ging Edwin met Sabine bij opa en oma eten. Toen kwam het langzaam weer op gang. Om half 8 ging Edwin naast me liggen, die wist ook niet wat hij moest doen (Sabine is met een geplande keizersnede geboren, dus weeloos). Om half 10 belde ik maar even met de verloskamer van het VU want er zat niet echt regelmatige tussenpozen in. Soms om de 8 minuten maar soms ook al na 2 minuten. We mochten wel vast komen. Om 10 uur waren we binnen en begon het pas “lekker”. En weexc3xabn in de auto? Dat wil je ook niet weten.
Als je nog geen genoeg hebt van deze horrorverhalen lees dan maar het bevallingsverslag.
Het ging wel erg rap allemaal want om kwart over 1 kreeg ik persdrang en om half twee was onze Laura op deze wereld.
Op onze negende trouwdag en wat nog veel leuker was: op de uitgerekende datum

Meer foto’s na de geboorte klik op de foto