Hij mocht na bijna drie weken toch weer naar huis.
Hij heeft op de stoep van het ziekenhuis meteen maar even al zijn opgekropte frustratie geuit tegen mijn moeder (een voorbijganger wenste haar zelfs sterkte). En dat ging nog een tijdje zo door.
Toch leek hij wel blij weer thuis te zijn.
Hij was ‘s avonds wel bekaf van al het volk dat langskwam (vooral tijdens de momenten dat hij net lekker een tukkie wilde doen.)
In het ziekenhuis heeft hij zich keurig ingehouden, maar ja de vloeken als het niet lukt zijn de enige woorden die hij nog normaal kan zeggen. De gvd’s zijn niet van de lucht. Nou ja laten we maar denken dat hij nog wat in te halen had. Hij heeft er tenslotte alle reden toe.

Ik moet weer een inhaalslag gaan maken maar het schiet niet op hier. Ik heb het wel een beetje gehad.

Sabine heeft nu vakantie en we hebben nog veel dingen gedaan zoals schoolpicknick, gesprekken, ziekenhuisbezoekjes, wvg aanvragen, en nog veel meer wat ik niet eens meer weet op te noemen.
Gelukkig gaan we de 16e lekker een weekje weg

Hij was toch zo blij om zijn “kleinzoon” eindelijk weer te mogen aaien.
Hij had Tijger duidelijk gemist. (wat hem niet weerhield om boos te worden als hij piepte)

Sabine had een spandoek gemaakt van behang

Ik kietel hem wel even onder zijn kin, vindt ie vast lekker

Wat zou ie van m’n nieuwe schoenen vinden?

Sabine heeft xc3xb3xc3xb3k op school nog een mooie tekening gemaakt voor opa en oma, want ze waren gisteren ook nog eens 39 jaar getrouwd.
We hebben lekker gechineest met zijn allen en toen was opa helemaal afgepeigerd. De arme ziel.