Vlak nadat Laura geboren was begon Sabines ondertandje te wiebelen.
Vreselijk interessant natuurlijk. En al spoedig volgde de tweede wiebeltand.
Allemaal heel leuk en aardig, maar als je pas 4 bent🤔? Ik dacht altijd dat dat pas begon als je een jaar of 6 was.
Iets meer dan een week later had ze de eerste te pakken toen we voor een blaasecho in de VU waren. “Mama, ik heb een fietsenstalling!!!”
Het hele ritueel hebben we uitgevoerd van tand onder het kussen. De tandenfee heeft wel geld gebracht, maar heeft de tand laten liggen. Papa had in een briefje gevraagd of ze de tand asjeblieft wilde laten liggen zodat Sabine deze in haar tandendoosje konden bewaren.
Een paar dagen later op school was de tweede tand eruit.
“Mama, Ineke heeft gezegd dat we patatjes moeten eten, want die passen zo door mijn fietsenstalling”.
Nu heeft ze inmiddels al twee “grote-mensen-tanden”. Ze staan schots en scheef want ze passen er niet echt tussen.
Nu een maandje of 5 verder is er nog een ondertand los. Helaas begint nu ook een boventand aanstalten te maken.
Ze wordt altijd al zo snel ouder ingeschat. Dit doet er geen goed aan.
Ons kleine meisje wordt heel snel groot. Laten we hopen dat ze niet ook vroegtijdig gaat puberen (dat hoor je wel meer bij spina-kinderen) maar daar maken we ons nog maar niet druk over.
Laatst liepen we toevallig langs een fietsenrek en ze vroeg aan Edwin wat dat was.
Edwin vertelde dat dat nou een fietsenstalling was. En meteen stak ze haar onderkaak weer naar voren .