Vandaag was het 14 jaar geleden dat Edwin zijn vader overleed op 61-jarige leeftijd.
Op het moment dat ik dit nu ga schrijven realiseer ik me dat dit de enige sterfdatum is waar ik echt bij stil sta. Heel vreemd want inmiddels zijn er wel meerdere dierbaren overleden. Nu is het waarschijnlijk ook doordat Edwin en zijn familie er anders mee omgaan dan wij. Op 7 mei was het 38 jaar geleden dat mijn broertje overleed aan de gevolgen van uitdroging toen hij 7 maanden oud was. Mijn allereerste herrinnering is dan ook dat ik in het grafje kan kijken en de kisten zie staan van diverse kinderen. Ik was niet bij de begrafenis geweest omdat mijn moeder me eigenlijk te klein vond. Maar mijn oma wilde me laten zien waar Robbie nu was. Zij dacht dat het grafje inmiddels wel dicht zou zijn en bedolven onder de bloemen. Maar nee, er was een gat met planken erover en ik zie nog zo die kistjes staan. Ik was helemaal van de kaart : "Robbie ligt toch niet in een hokkie?" Brrrr. Mijn moeder was woedend op mijn oma (haar schoonmoeder.) Mijn ouders hebben ook nooit echt met ons steeds bij die datum zelf stil gestaan. We praatten er later toen ik wat ouder was gewoon over als we aan hem dachten of wat dan ook. Ik heb hem dan ook honderden keren getekend. Exc3xa9n schilderij van hem hangt nog steeds bij mijn ouders aan de muur. Ook het zusje van mijn moeder, waarnaar ik vernoemd ben, heb ik regelmatig nagetekend van foto’s. (Luguber eigenlijk, het lijkt wel alsof ik alleen dode mensen heb getekend, zo.). Zij is op 4-jarige leeftijd overleden aan acute reuma. En alsof de tragedie nog niet genoeg was is ook mijn oom, de broer van mijn moeder om het leven gekomen bij een ontploffing bij de Hoogovens. Zijn zoontjes waren toen 3 en 9 maanden. Dit laatste heeft ook een heel diepe indruk op mij gemaakt. Ik was toen 7 en had ook een heel hechte band met mijn oom. Alleen moet ik heel eerlijk zeggen dat ik de precieze datum niet weet. Het was in juni dat wel. Maar goed inmiddels zijn mijn opa’s en oma’s er ook niet meer. Die van Edwin heb ik nooit gekend. Maar ook bij die sterfdata staan we eigenlijk nooit stil. Maar wel elk jaar gaan we op de sterfdag van Opa Jan even naar oma Alie toe.
8 gedachten over “Opa Jan”
Ha Dinie, Ja dat zijn geen leuke herinneringen he! Maar toch ook weer prettig dat je er even stil bij kan staan…
Wat lijkt Edwin op zijn vader zeg! Jong gestorven…
Wij praten ook nooit echt over de sterfdag van mijn broer, maar ik sta er wel altijd bij stil en bel meestal toch even mijn moeder om te kijken hoe het gaat. Dit jaar alweer 4 jaar geleden, het lijkt wel vorig jaar! Maar toen je bij je broertje ging kijken, waren er toen ook net andere kindjes begraven? Ik kan me best voorstellen dat je moeder boos was op je oma, al bedoelde zij het natuurlijk ook alleen maar goed.
Sterkte vandaag, vooral Edwin
Ik zie nu pas dat jij deze ook getekend hebt! Knap zeg!
Mooie herinneringen, mooie log. Een sterfdag is een mooie dag om aan dit soort dingen te denken.
Wat een geweldige tekening, jammer dat je dat nooit meer doen. Bijna zo goed als mijn tekeningen toen op tekenles …. 😉
En het ziet er goed uit Dien, je nieuwe layout. Ik moet er ook nog aan werken, echt heel anders geworden, wel wennen hoor. Ik kom wel ff bij je in de leer als we langskomen van de week!
Wat een prachtige kopfoto heb je gemaakt…CREABEA !!!!!
Om jaloers op te worden….*Knipoog*
Sorry vergeet de helft…
Wou ook nog ff zeggen…dat je zulke data’s altijd bij zult blijven hoelang ze ook geleden zijn ….
Gek he, dat je dit soort dagen altijd blijft onthouden! Toevallig is 22 mei de trouwdag van mijn ouders, ookal zijn ze alweer 6 jaar gescheiden…
19 juni is ook zo’n rare dag voor ons: sterfdag van mijn moeders broertje, verlovingsdatum van mijn ouders, geboortedag van mijn broer en scheidingsdatum van mijn ouders! Hoe verzin je het he! Ik hou het maar bij mijn broers verjaardag dan hihi!
@allemaal -Thx